Op vrijdag wéér pech met de auto!

Vanmorgen om 7 uur er uit om om 8.30 uur gepakt en gezakt bij de touristeninfo te zijn om te vragen of er die nacht plek is in de geliefde hut in Landmannalaugar. We zitten klaar in de auto en dan wil de auto niet starten!!! NIETS, geen énkel geluid maakt die!! We proberen van alles want wij denken dat het die sleutel weer is. NIETS!!! Boekje erbij maar we kunnen niets vinden wat ons kan helpen. Naar de touristeninfo en een hele aardige dame helpt ons. Belt Europecar en die denken dat we de lampen aan hebben laten staan en dat de accu leeg is, wij weten zeker van niet. Het meisje regelt een meneer van het museum die ons helpt en hij ziet meteen dat er bij de accu iets los zit en zegt dat dat het probleem is. Hij repareert het en we rijden weer! Eerst begon hij met een grote steen op een schroef te slaan en daarna moesten wij achter hem aan rijden zodat hij met de waterpomptang het een en ander aan kon draaien. Wij zijn blij!!!
Het meisje van de info regelt ook nog even een overnachting in de hut voor ons voor morgennacht én een begeleide gletsjertocht. Jippie, we worden steeds blijer!!
Ondertussen was het al 11 uur en we besluiten in de herberg wat te eten en in de buurt te blijven om wat watervallen te bekijken.
Via weg 1 gaan we naar weg 249. De waterval heet Seljalandsfoss en is 40 meter hoog, je kunt er achterlangs lopen. We gaan lopend naar de Gjufrabua-waterval. Een mooi pad langs rotsen waar vogels broeden. We komen uit bij een camping met een heel oud huisje wat leeg staat. Daarna terug naar de auto om bij Farmhouse Anna cappuccino te drinken. Anna is een vrouw die vroeger weefwerk deed voor de hele regio, dit is haar geboortehuis en haar nazaten wonen er nu nog. Schijnbaar was ze goed want er zijn boeken over haar geschreven.
Eenmaal terug in de herberg gaan we wat eten en José daarna douchen. Om 15.15 uur moeten wij bij een parkeerplaats zijn voor de gletsjertocht, wegnummer 221 bij de rivier de Jokulsa. We gaan met een gids de gletsjer Solheimajokull op! Eerst wordt door de gids de ijzers aangemeten voor onder de schoenen. Dan lopen we naar de gletsjer toe, doen onze ijzers onder en krijgen een briefing hoe die te gebruiken bij het lopen. De pickhouwelen is de gidsvergeten en hij maakt een grapje door te gaan bellen en te zeggen dat deze met een helikopter naar ons gebracht gaan worden. Fijn een gids met humor, daar houden we van! De humor blijft de hele tocht zo en we lachen er wat af. De tocht is gigamooi! De gids legt ons van alles uit en laat ons veel zien. We lopen zo´n 2 uur. In ons groepje zitten 2 italianen, 1 belg en 1 mexicaan. De italiaanse man is vreemd en eigenwijs. Op een gegeven moment wordt de gids zelfs boos en verheft zijn stem tegen hem omdat hij gevaarlijk doet. We genieten zó van alles en door de adrenaline is het alsof ik vleugels heb. Ik voel me onwijs gelukkig. Hier heb ik alle voorbereiding voor gedaan, heb er 9 maanden hard voor gewerkt! Alles gaat me goed af en ik voel me heerlijk. Af en toe mis ik William omdat ik weet dat hij dit ook prachtig zou vinden.
Na de tocht op zoek naar een overwinningscappuccino maar dat lukt niet erg. Hier zijn niet zoveel café´s end. Op het hele eiland wonen maar 330.000 mensen.
Bij een museum zijn we net te laat voor het restaurant dat net sluit maar we kunnen nog in het openluchtmuseum. Wederom erg leuk en ik heb veel mooie foto´s gemaakt. In de herberg terug ben ik wasjes gaan doen en daarna koken. Vis met een salade. Het is nu 22.10 uur en José is naar bed. Ik ga zo douchen en ook slapen.

Zuster Baai.