Zondagochtend in een hete bron.

Om 5.45 uur hoor ik José rommelen. We gaan het warme beekje in omdat het nu vast wel rustig zal zijn daar.. Om 6 uur liggen we er in en het is héél apart! Uit twee stroompjes komt erg heet water wat zich vermengt met het koude water zodat het een aangename temperatuur krijgt. Ik heb zin aan heel warm water en kruip zo dicht mogelijk bij de hete bron. Ik val zelfs een beetje in slaap! Totale ontspanning dus.
Naast ons zijn er nog maar 2 mensen. Na ongeveer 1,5 uur gaan we eruit. Er zit nu ook een groep vrouwen uit Tjechie (vermoed ik) in het stroompje. We kleden ons aan en gaan ontbijten in de keuken van de hut, dan is het nog maar half 8. We concluderen dat groepen mensen in zo´n hut heel vervelend kunnen zijn, ze pikken veel ruimte in en bemoeien zich overal mee. De franse groep op onze kamer is nog wel grappig. We pakken onze spullen in en gaan op weg. Na de eerste rivierdoorsteek (die diepe bij de hut), bedenkt José zich dat we onze jassen hebben laten hangen. We gaan te voet terug en hebben zo ook al weer een wandelingetje gemaakt. Jassen mee en dus nu echt op weg. We rijden op de 208 nu. Ik had ´s ochtends aan een chauffeur gevraagd of die weg goed te doen was. Hij zei dat er één moeilijke doorsteek was, een rivierdoorsteek en daarna bijna recht omhoog. Hij was een keer terug gegleden daar. Wij hebben dit niet gemerkt en misschien was dat stuk overbrugd want we kwamen ook nog twee bruggen over. De binnenlandenroute van vandaag is 70 km, dat is lang want je rijdt vaak niet harder dan 15-20 km per uur en soms kruip je met je auto. Daarna moeten we nog 50 km over de 1 voordat we in onze jeugdherberg in Hovll zijn.
De herberg is strak en modern, ze hebben het goed voor elkaar. José is gaan slapen en ik heb een prachtig plekje gevonden om te gaan zitten met een kop koffie en een leesboek. Ik zit op een soort terp en kijk heel ver weg over de wereld, indrukwekkend. Er zitten veel vogels die krijsen en rare duikvluchten maken. Even later krijg ik ook nog bezoek van een paar schapen die nieuwschierig zijn naar mijn rugzak.
Een uurtje later maken we een kleine wandeling naar de rivierendelta. Veel vlak over ons scherende vogels, waarschijnlijk om ons af te leiden van hun kroost. We vinden in de middle of nowhere een weegschaal, geen idee waarom die daar staat. Misschien is hij ooit gebruikt door vissers om de vis direct vanuit de boot te kunnen wegen. Jammer genoeg doet hij het niet.
Wanneer we terug komen van onze wandeling gaat José koken, worstjes met sperziebonen, knoflook en ui. Héérlijk.
We blijven de hele avond in de eetruimte en lezen wat en bekijken de andere gasten.

Zuster Baai.